ولکام ای گوه ترین ماهِ قشنگ.

بی انصافی است که انتظار داشته باشیم اولین روزِ دومین ماهِ مزخرفِ عالم بدون دل درد و سردرد و قلب درد و نفس تنگی و کشفِ حضور یک بیچِ جدید توی زندگیمان و اوجِ ترحم های متینه، آغاز شود. بی انصافی این که انتظار داشته باشیم بیچ هایمان تنها بیچ های عالم باشند و بعد از این همه زجر و درد و خیانت، یک بیچِ جدید نیاید زندگی بهترینمان را به هم بریزد. بی انصافی است که انتظار داشته باشیم اردیجهنم خوب آغاز شود. بی انصافی است که انتظار داشته باشیم همه چیز خوب پیش برود وقتی همه چیز حتی از بدترین حالتِ خود هم بدتر است.